Text
เพชรพระอุมา ตอนไพรมหากาฬ เล่ม 3
พรานใหญ่ก็พลันตะลึงพรึงพรืดในวาระนั้น ร่างงามอันเปล่าเปลือยของราชสกุลสาว
นอนคว่ำหนุนท่อนแขนผึ่งแดดที่ส่องทะลุกิ่งใบไม้ลงมา
เป็นจุดพราวจับอยู่บนผิวอร่าม ราวกับท่อนงาสลักกลึงเกลานั้น
เทพธิดาไพร ถ้ามีจริงก็คงไม่งามเท่า
เลือดในกายของ ระพินทร์ เย็นเฉียบประหนึ่งจะจับเป็นก้อน ความตะลึงของเขา
มิใช่อยู่ที่เรือนร่างอันสว่างโพลนหมดจดนั้น หากแต่เป็นอีกสิ่งหนึ่งซึ่ง ณ บัดนี้
อยู่ห่างตะโพกกลมกลึงเพียงสองวา มันคือ งูเห่าดงตัวมหึมา
660517 | น 895.913 พ-พ 2560 | ห้องสมุดหลัก | พร้อมให้บริการ |
No other version available